ROZDZIAŁ 14

Napisałam list:

„Hej Zayn!

Nie wiem, czy w ogóle znajdziesz ten list i czy zechcesz go przeczytać, a więc napisze krótko, zwięźle i na temat.    

Bardzo się na tobie zawiodłam. Myślałam, że jesteś inny niż wszyscy faceci. Myślałam, że mnie kochasz. Byłam strasznie naiwna.                                                                                       Kochałam cię. Ufałam ci. Myślałam, że będziemy razem do końca życia.

I to chyba na tyle.                                                                        

Rada na przyszłość: następnym razem kilka razy zastanów się, zanim komuś powiesz, że go kochasz.

                                                                       Emily”

Włożyłam list do koperty na której napisałam: „dla Zayna”, kopertę włożyłam do koszulki. Poszłam na polanę. Tak zapakowany list położyłam na ziemię i przyłożyłam kamieniem. Po czym odeszłam.

*Oczami Zayna*

Obudziłem się w jakimś jasnym pomieszczeniu.

Nade mną stał mężczyzna w białym fartuchu. Lekarz.

- Coś cię boli? – spytał.

Miałem kompletny mętlik w głowie.

- Prawa noga. – odpowiedziałem.

- Jest złamana i w gipsie, ale czy coś jeszcze?

- Nie.

- To dobrze.

- Gdzie jest mój telefon?

- Nie wiem, może wypadł podczas zderzenia. Jeśli chcesz, to zadzwonię do policjantów, żeby go znaleźli.

- Dziękuję.

Cały czas martwiłem się o Emily.

Co sobie pomyśli?

Miałem nadzieję, że policjanci szybko znajdą mój telefon i będę mógł do niej zadzwonić i wyjaśnić dlaczego nie przyszedłem.

Po półgodzinie przyszedł do mnie lekarz i powiedział.

- Policja nie znalazła pańskiego telefonu, ale pana rodzice już tu są. Wpuścić ich?

- Mógłby pan na razie wpuścić tylko tatę?

- Jasne.

Mój tata wszedł do Sali.

- Jak się czujesz?

- Dobrze.

- Dlaczego nie chciałeś, żeby mama weszła?

- Mam do ciebie sprawę. Niedawno poznałem taką jedną dziewczynę i byłem z nią na dzisiaj umówiony. Mógłbyś pojechać na wasza działkę i sprawdzić, czy tam jej nie ma? A jeśli tam jej nie będzie to sprawdź w jej mieszkaniu (tu mówię jak tam trafić) i powiedz jej, że tu jestem.

- Ok, to ja jadę.

- Dzięki tato. Mógłbyś poprosić mamę?

- Jasne.

Potem rozmawiałem z mamą, ale myślami byłem gdzie indziej.

Po półgodzinie mój ojciec wrócił.